GRAUW VERDRIET

By Alex Mensaert

 

Grauw Verdriet

Grauw is het verdriet,

Ook al mis je de dode niet,

Begraven, vergeten, het is voorbij,

Mensen zijn na jaren weer blij,

Ze vergeten wie er is gestorven,

Wie er onder de grond ligt, bedorven, 

Opgelost tot het niets, tot stof, 

De begrafenis was het laatste lof,

Vergaan onder de koele grond, 

Bij de notaris niet gevallen op de mond,

Hopend naar een grote erfenis, 

Alsof je huilt voor het gemis,

Missen doen ze hen vaak nooit echt, 

Geld maakt de mens heel slecht,

Hoe vaak zitten ze bij een begrafenis niet te huilen,

Maar hoe velen willen er voor de erfenis niet ruilen,

Geld en sterven staan vlak bij elkaar,

Vindt je de dood nu niks raar ? 

Sterven, liggend in je kist, moet ieder van ons, 

Ook al ben je de rijkste slons.

Onder de grond is iedereen gelijk, 

Hier telt niet het woord ‘ik ben rijk’

Hier telt het woord liggen in de aarde,

Zoals het alle doden reeds vergaarde,  

Alex Mensaert